Dromen werden waar in Rotselaar...

Ondertussen is de CrossCup in Rotselaar al enkele uurtjes gelopen. Maar ik kan mijn prestatie nog niet geloven. Heb ik dit echt gedaan? Ben ik vandaag echt 7de Belgische geworden? Dit is mijn beste plaats op een CrossCup ooit...

Enerzijds zat het er uiteraard aan te komen. Hoe vlot ik vorige week de cross in Lokeren liep, beloofde al veel voor vandaag. Maar gisteren stond ik op met een koortslip. Ik voelde me sinds vrijdag al oververmoeid. Dus ik had zeker toch wat schrik om deze wedstrijd aan te vatten.

Bij de start kon ik me meteen goed positioneren. Zo liep ik een hele tijd in Lisa Rooms haar spoor. Maar ik liep veel vlotter door het zand dan anders en ik schoof al snel op naar een plekje achter Louise Carton. SERIEUS?! Achter Louise Carton? Ik weet dat ze nog niet de 'oude' is, maar dit verwachtte ik toch ook niet. Tijdens de wedstrijd dacht ik in mezelf dat ik me sowieso aan het overzetten was en dat ik dat de laatste ronde weer zou bekopen. Want sinds mijn aangepast eetpatroon na mijn intolerantietest zijn er nog niet veel crossen geweest waarbij ik nog energie in mijn benen over had de laatste ronde.

Nog steeds in het spoor van Louise vatte ik de laatste ronde aan. Maar ze begon wat te versnellen in de zandbak waardoor ik haar langzaam moest laten gaan. Toen we het bos voor de laatste keer ingingen voelde ik me dan ook doodop. Ik had veel schrik om nog door heel wat vrouwen ingehaald te worden. Maar ik kon onverwacht redelijk mijn tempo aanhouden en op het einde zelfs nog een versnelling inzetten. De tank was dus toch nog niet helemaal leeg! Mijn versnelling was jammer genoeg niet sterk genoeg om Goele Truyers van me af te houden, maar dit kon mijn pret helemaal niet bederven!

Toen ik aankwam, had ik me nog nooit zo slecht gevoeld. Ik had het gevoel dat ik moest overgeven, maar ik was zo ontzettend gelukkig om mijn prestatie! Bij het uitlopen had ik ook weer ferme buikkrampen. Maar dat nam ik er graag bij! Last van mijn buik heb ik altijd al gehad... Ik heb deze last dan toch veel liever na de wedstrijd dan tijdens!

Het is duidelijk dat Jimmy me kan doen pieken op de wedstrijden waarop ik er echt wil staan. Ik ben erg dankbaar dat ik zo'n goede, persoonlijke begeleiding van hem krijg!

Ik ben toch echt niet aan het dromen, hé?!

Foto: Albert Aerts