BK Brussel: Geen kers op de taart op mijn geweldig winterseizoen!

Mijn twee laatste crossen (PK Lokeren en VK Rotselaar) gaven zo veel vertrouwen voor vandaag. Maar dat bleek helemaal onterecht te zijn... Ik weet dat het parcours in Brussel me echt totaal niet ligt. Toch had ik de knop volledig omgedraaid en mezelf ingesproken dat ik het goed zou doen. Ik wist hoe goed mijn conditie zat en dacht dat ook op het heuvelende graslandschap van Laken te kunnen bewijzen.

Een hele week leefde ik er meer naartoe dan ik ooit al gedaan had. Maar toen ik dinsdag een luchtwegeninfectie kreeg, maakte ik me wel zorgen dat die niet op tijd weg zou zijn. Ik nam dus alle mogelijke voedingssupplementen om de ziektekiemen te bestrijden. Gisteren voelde ik me min of meer genezen. Maar ik voelde wel dat nog niet alles uit mijn lijf verdwenen was.

Toen ik deze morgen opstond, merkte ik dat ik nog niet voor de volle 100% gezond was. Maar ik voelde me goed en dacht dat ik vrij zou kunnen ademen. Dit bleek net iets anders te zijn tijdens de wedstrijd. Ik dacht dat het de ijskoude lucht was die mij hinderde bij het inademen, maar na de wedstrijd wist ik al snel dat het toch de verkoudheid was. De verzuring die ik voelde in mijn keel en het hoesten nadien waren veel feller dan anders.

Mijn doel vandaag was om top 10 te eindigen. Maar ik moest me tevreden stellen met een 19de plaats... Dan kan je niet anders dan teleurgesteld zijn! Gedurende de hele wedstrijd werd ik ingehaald door vrouwen die ik normaal gezien achter mij laat. Mentaal was dit niet normaal zwaar! Dan heb je veel zin om uit te stappen. Maar ik ben iemand die dat nooit zal doen tenzij ik echt super zware lichamelijke klachten heb. Dus ik bleef vechten tegen mezelf... Nutteloos! Maar ik kan wel fier zijn dat ik nog steeds kan zeggen dat ik in geen enkele wedstrijd in mijn leven heb opgegeven.

Ontgoocheld, met een gezicht vol tranen keerde ik huiswaarts. Uitlopen was niet nodig na die rotslechte wedstrijd. Nog pijnlijker was het om Jimmy (mijn vriend & trainer) en zijn papa teleur te stellen vandaag. Zij doen altijd oneindig veel voor mij en trotseerden de vreselijke koude. Want een gezellig weertje was het niet om in stil te staan! Toen we thuiskwamen was de enige manier om dit te verwerken samen met mijn vriend een duurloop van 10km doen. Op die manier 'probeer' ik de 20km die ik vandaag in totaal gedraaid heb te plaatsen als een training voor de zomer.

Persoonlijk vind ik het heel erg dat de CrossCup in Brussel werd verkozen tot het BK veldlopen. Dit zeg ik niet omdat het parcours echt mijn ding niet is, maar wel omdat toertjes lopen op een heuvelend grasveld naar mijn mening geen veldloop is. Wachtebeke was ook nooit mijn ding, maar wel een echte cross!

Ik kan op heel mijn winterseizoen echt met heel veel fierheid terugblikken. Bijna elke cross liep ik sterker dan de vorige. Ik probeer me daaraan op te trekken. Bovendien besef ik dat ik die vooruitgang geboekt heb door een trainer die me trainingen geeft die perfect op mij zijn afgesteld. Daarnaast volgt hij alles op de voet op zodat hij continu kan bijsturen, haalt hij me meteen uit een dip als het mentaal wat moeilijker gaat en nog zo veel meer!

Dus: BEDANKT Jimmy voor alles wat ik dit winterseizoen door jou bereikt heb! Als de tegenslag van vandaag verwerkt is, ga ik er sowieso nog lang van nagenieten en er energie uit halen voor het zomerseizoen binnenkort!